sonic youth

80’li yılların başınada underground
American-rock müziğinin temel gruplarından biri olarak kurulan ve
rock&roll, post punk ve hardcore punk akımlarını da müziklerinde
barındırarak tam 25 yılı geride bırakan Sonic Youth, 90’li yıllarda
Amerika’daki birçok Indie-rock grubuna ve İngiltere underground
müziğinin gelişimine de öncü isim oldu. Bugüne kadar tam 19 albüme
imzasını atmış olan grup, Sonic Nurse adlı yepyeni bir albümle
ülkemizde de çıktı!

Bu yıl da müzik dünyasında en çok konuşulacak gruplar arasında yer alıyor.



1978'de New York'ta canlı olan underground NoWave sahnesinde
kendini tanıtmaya başlayan Sonic Youth topluluğu, New York şehrine
müzik yapmak için gidip üniversiteyi terk eden Florida'lı Thurston
Moore (1958 doğumlu, gitar-vokal )'un, No Wave akımına ilgi duyup San
Fransisco'dan gelen genç Güzel Sanatlar mezunu Kim Gordon (1953
doğumlu, bas-vokal-gitar)'un tanışmasıyla beraber kuruldu.



Punk'ın hayata karşı olan nihilist yaklaşımını müziğe yansıtmayı
kendine amaç olarak belirtmiş olan bu akımın müzisyenlerinden Lee
Ranaldo (1956 doğumlu, gitar-vokal ), bugüne dek en orijinal müzik
kompozisyonlarını yapma ünvanına sahip olan kompozitör Glenn Branca'nın
orkestrasında Thurston Moore'la birlikte yer aldığı ve bu iki şahısın
müzik perspektifleri uyuştuğu için gruba katılma teklifini kabul eder,
ve ilk albümlerde aralarında Jim Sclavunos ve Bob Bert'ün de yer aldığı
davulcular değiştikten sonra, dörtlüyü tamamlamaya, kendini akımın kült
mekânı olan CBGB'deki bir konserde 3'lüye çok beğendiren Steve Shelley,
( 1963 dogumlu, bateri ) 1983'te gelir.



Başta Punk olmak üzere, Beatnik ve Pop Art gibi akımlardan, Velvet
Underground, Television ve The Voidoids gibi anti-Led Zeppelin
gruplardan çok etkilenen bu 4 amerikalı, kökünde avant-garde, inanç,
aşk ve nihilizm olan radikal bir müzikle Sister albümünden sonra, o ana
kadar epey zorluklardan geçip, indie akımına etki yaratmaya başlar, ve
adeta bu sahnenin büyükleri arasında başta gelenlerden olarak tanınır.



İki gitar, bas ve vokal'den oluşan grup, rock topluluğu formatı
altında müzik yapmasına rağmen, gerek rock dünyasında kadın imajınıda
temsil ettiği için ( Kim Gordon'un etkileyici şahsiyeti ), gerek klasik
verse/chorus/verse şarkı strüktürüne tamamen karşı çıkıp, değişik gitar
tonları ve akorları kullanarak doğaçlamayı ve deneyselliği kaotik
şarkılarına kattığı için, hem rock müziğine apayrı ve etkili bir boyut
katar, hemde rockstar'lık kavramının ve içerdiği yanlışların ( maçizm,
sahtelik... ) ciddi bir sorgulamaya çekilmelerinde katkıda bulunur. Bu
anlamda etkilendikleri Velvet Underground'a kıyaslanır, bu şekilde ruhu
canlı tutuyorlar : ticari kaygısı kesinlikle olmayan bir müzik
yapmalarına rağmen, "alternatif" adı altına giren gruplar için büyük
bir etki oluşturarak.



1988 yılında Mike Watt ( The Minutemen ) ile birlikte Ciccone Youth
adı altında bir albüm çıkaran topluluk, İndie dünyasına Evol albümünün
haberci ettiği bir patlamayla, Sister albümünden sonra kurduğu tahta
Daydream Nation ile oturur, Bad Moon Rising albümünde olan ölüm
takıntılarını bir kenara bırakıp devam ederken, Goo albümü için dev
plak şirketi olan DGC ile kontrat imzalayarak Dinosaur Jr, Pavement,
Sebadoh ve birçok grup ile savundukları indie sahnesinin doluluğunun
gözlere batmasına yol açtı, Nirvana ile birlikte turneye çıktı.
Aralarında en pop olan Dirty albümü, 90'ların başındaki grunge akımına
onları sürüklerken, DGC'ye geçerek meğilini kaçırdığını hissedip
tereddüt'e düşen grup, Thurston Moore'a evli olan Kim Gordon'un kızları
Coco Hayley'nin doğumunu hazırlarken yapılan Experimental Jet Set,
thrash and No Star adlı albümle pop sayfasını kapar ve “Washing
Machine” albümüyle birlikte deneyselliğe doğru olan yolunda devam eder.
“A Thousand Leaves” albümüyle müziklerinde eski soundlarına yepyeni
renkler katarak dönüşe geçen ekip, takipçisi “NYC Ghosts&Flowers”
albümünde elektronik denemeler katarak (Jim O'Rourke) yaşadıkları şehir
New York’un sessel portresini çıkarttılar. Elbette, bir yandan da kendi
plak şirketleri SYR altında komple deneysel çalışmalarını piyasaya
sürmeye devam ettiler. Ve son olarak 2002 tarihinde, uzun yıllardır
çıkarttıkları en başarılı albüm olarak anılan “Murray Street”i
yayınladı.



Grubun sözlerinden, kapaklarından, dostlarından ( W. Burroughs,
Brigitte Fontaine, vs ), ve tabi müziğinden belli olan bir sanatsal
kaygısı olduğunu, Thurston Moore'un ayrıca free-experimental-jazz
alanında Tom Surgal'la birlikte albümler çıkardığını, değişik
side-project'lerde yer aldığını, küçük bağımsız grupları
desteklediğini, onun ve Lee Ranaldo'nun solo albümleri olduğunu, Lee
Ranaldo'nun aynı zamanda şiir ve fotoğraf'lada ilgilendiğini, Steve
Shelley'nin kendi plak şirketi Smells Like Records'la uğraşıp One
Dollar Guitar denen bir grup'ta çaldığını, ve Kim Gordon'un japon noise
topluluğu The Boredoms'dan Yoshimi ve Pavement'tan Mark Ibold'la Free
Kitten grubunda müzik yaptığını belirterek, her ne kadar müzikleri
radyolarda yayınlanmasa ve magazinlerde görünmeseler de, eserleri ve
kişilikleriyle kalbimize ve müzik dünyasına kazındıklarını, Sonic
Youth'un halen taze olan bir inançla kendine özgü bir müzik yapmaya
devam eden, indie'yi destekleyen ender gruplardan olduğu, ve protestoyu
aşkla ve gençlikle yaşattığı için ( Tibetan Freedom konserlerine
katılmaları ), müziğe özgürlük kattığı için, kendine gerçek olduğu
için, dinleyenin ilk seferinde garipseyerek merakını uyandırdığı için
söyleyebiliriz.